ไม่ว่าจะเป็นเสียงส่วนใหญ่หรือเสียงส่วนน้อย ก็ล้วนแต่ไม่ใช่ประชาธิปไตยทั้งนั้น ถ้าเสียงนั้นเป็นโทษต่อประชาชนโดยรวม ตรงกันข้าม ไม่ว่าจะเป็นเสียงส่วนใหญ่หรือเสียงส่วนน้อย ก็ล้วนแต่เป็นประชาธิปไตยทั้งนั้น ถ้าเสียงนั้นเป็นประโยชน์ต่อประชาชนโดยรวม
ตัวอย่างเช่น ผู้ใหญ่ที่ดีมีปัญญา 1 คน ดูแลเด็กไร้เดียงสาไม่มีปัญญาหลายคน ผู้ใหญ่ที่ดีมีปัญญา 1 คน สอนเด็กบ้าง ชักชวนบ้าง บังคับบ้าง เพื่อพาทุกคนทำอยู่ทำกิน ทำที่อยู่อาศัย ทำสิ่งที่พาชีวิตรอดตาย ผลคือทำให้ทุกคนรอดตาย ดังนั้น เสียงของผู้ใหญ่ที่ดีมีปัญญา 1 คน เป็นประชาธิปไตย เป็นเสียงที่เป็นประโยชน์ต่อทุกคน
แต่เด็กไร้เดียงสาที่ไม่มีปัญญาหลายคน ออกเสียงมลงมติว่า ให้เล่นอย่างเดียว ไม่ต้องทำอยู่ทำกิน ไม่ต้องทำที่อยู่อาศัย ไม่ต้องทำสิ่งที่เป็นประโยชน์จำเป็นต่อชีวิต ถ้าทุกคนรวมทั้งผู้ใหญ่ทำตามเสียงส่วนใหญ่ของเด็กไร้เดียงสาที่ไม่มีปัญญาหลายคนตลอดกาลนาน ผลก็คือทุกคนต้องทรมาน และตายกันทุกคนในที่สุด เสียงของเด็กไร้เดียงสาที่ไม่มีปัญญาแม้หลายคน จึงไม่ใช่ประชาธิปไตย เพราะไม่ใช่เสียงที่เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวม แต่เป็นเสียงที่เป็นโทษต่อส่วนรวม
ดังนั้น ประชาธิปไตยที่แท้จริง จึงไม่ใช่เสียงส่วนใหญ่หรือเสียงส่วนน้อย แต่เป็นเสียงส่วนใหญ่หรือเสียงส่วนน้อยก็ได้ ที่เป็นเสียงที่เป็นประโยชน์ต่อประชาชนโดยรวม
เจริญธรรม สำนึกดี มีใจไร้ทุกข์
ดร.ใจเพชร กล้าจน (หมอเขียว)
หัวหน้าพรรคสัมมาธิปไตย
8 มิถุนายน 2567
กองทัพธรรม บริเวณสะพานชมัยมรุเชฐ